هی فلانی می دانی ؟

هی فلانی می دانی ؟ 

می گویند رسم زندگی چنین است... 

می آیند.... 

می مانند.... 

عادت می دهند.... 

ومی روند. 

وتو در خود می مانی 

و تو تنها می مانی 

راستی نگفتی 

رسم تو نیز چنین است؟.... 

مثل همه فلانی ها 

به سراغ من اگر می آیی

به سراغ من اگر می آیی

دگر آسوده بیا

چند وقتی ست که فولاد شده

چینی نازک تنها یی من...

پنجره ای نشانم دهید

پنجره ای نشانم دهید تا من برای همیشه نگاه منتظر پشت آن باشم

پنجره ای نشانم دهید

من خانه ای دارم با چهار ضلع بلند آجری

روشنایی خورشید را از یاد برده ام

آسمان پر ستاره را نیز

پنجره ای نشانم دهید

پنجره ای که پرواز گنجشکان را از پشت آن تماشا کنم 

و خوشبختی مردمان را و گذر فصلها را

در کوچه ما خانه ها را بی پنجره می سازند

بعد از تو...

بعد از تو در شبان تیره و تار من 

دیگر چگونه ماه 

 آوازهای طرح جاری نورش را 

تکرار می کند 

 بعد از تو من چگونه 

این آتش نهفته به جان را 

 خاموش میکنم ؟

این سینه سوز درد نهان را 

 بعد از تو من چگونه فراموش می کنم؟

من با امید مهر تو پیوسته زیستم 

بعد از تو ؟ این مباد که بعد از تو نیستم 

بعد از تو آفتاب سیاه است 

دیگر مرا به خلوت خاص تو راه نیست 

بعد از تو 

 در آسمان زندگیم مهر و ماه نیست 

 بعد از من آسمان آبی است 

 آبی مثل همیشه 

 آبی 

بی تو با تو

                             آن روز با تو بودم

 امروز بی توام  

                                  آن روز که با تو بودم 

           بی تو بودم 

                                         امروز که بی توام با توام