مرا ای به پایان رسانیده آغاز گردان

کسی با سکوتش 

 مرا تا بیابان بی انتهای جنون برد 

کسی با نگاهش 

 مرا تا درندشت دریای خون برد 

 مرا بازگردان 

 مرا ای به پایان رسانیده آغاز گردان 

وای در من تاب دوری نیست

ما دو تن مغرور 

 هر دو از هم دور 

 وای در من تاب دوری نیست 

 ای خیالت خاطر من را نوازشبار 

بیش از این در من صبوری نیست 

 بی تو من تنهای تنهایم 

من به دیدار تو می ایم 

  

آه ای عشق

 آه ای عشق تو درجان و تن من جاری 

دلم آن سوی زمان 

 با تو آیا دارد وعده دیداری ؟

 چه شنیدم ؟ تو چه گفتی ؟ آری ؟

صدا کن مرا

صدا کن مرا که صدایت زیباترین نوای عالم است 

صدا کن مرا که صدایت قلب شکسته ام را تسکین میدهد 

صدا کن مرا تا بدانم که هنوز از یاد نبرده ای مرا 

نشسته ام تا شاید صدایم کنی 

صدایم کنی ومحبت بی دریغت را نثارم کنی 

دوباره با من باش

دوباره با من باش 
 پناه خاطره ام 
ای دو چشم روشن باش 
هنوز در شب من آن دو چشم روشن هست 
 اگر چه فاصله ما 
 چگونه بتوان گفت ؟
هنوز با من هست 
کجایی ای همه خوبی
تو ای همه بخشش 
چه مهربان بودی وقتی که شعر می خواندی 
چه مهربان بودی وقتی که مهربان می گفتی