از این همه دل چه سود اگر عشق نبود؟....

از غم خبری نبود اگر عشق نبود

دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود؟

بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود

این دایره‌ی کبود، اگر عشق نبود

از آینه‌ها غبار خاموشی را

عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود؟

در سینه‌ی هر سنگ دلی در تپش است

از این همه دل چه سود اگر عشق نبود؟

بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود؟

دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود

از دست تو در این همه سرگردانی

تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود؟

                      قیصر امین پور

کاش ... اسم شبت من بودم !

گل ها   ...


سر بر شانۀ خواب تو می نهند


و عطرها   ...


رؤیاهایشان را می پایند


کاش   ...


اسم شبت من بودم !


تو   ...


شبگرد دل من بودی !

ماه من،غصه چرا؟

ماه من غصه چرا ؟

آسمان را بنگر

که هنوز

مثل آن روز نخست

گرم و آبی و پر از مهر

به ما می خندد

یا زمینی که دلش از سردی شب های خزان

نه شکست و نه گرفت

بلکه از عاطفه لبریز شد و

نفسی از سر امید کشید

تا بگوید که هنوز

پر امنیت احساس خداست

ماه من،غصه چرا؟

تو مرا داری و من هر شب و روز

آرزویم همه خوشبختی توست

دل به غم دادن و از یاس سخن هاگفتن

کار آنهایی نیست ،که خدا را دارند

غم و اندوه،اگر هم روزی

مثل باران بارید

یا دل شیشه ای ات

از لب پنجره عشق

زمین خورد و شکست

با نگاهت به خدا

چتر شادی واکن

و بگو با دل خود

که خدا هست هنوز

دل من باز گریست ...

دل من باز گریست

قلب من باز ترک خورد و شکست

باز هنگام سفر بود

و من از چشمانت می خواندم

که به آسانی ازاین شهر سفر خواهی کرد

و از این عشق گذر خواهی کرد

و نخواهی فهمید

بی تو این باغ پر از پائیز است . . .

نخواست او به منِ خسته ـ بی گمان ـ برسد.....

خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد

نخواست او به منِ خسته ـ بی گمان ـ برسد

شکنجه بیشتر از این؟ که پیش چشمِ خودت

کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد

چه میکنی؟ اگر او را که خواستی یک عمر

به راحتی کسی از راه ناگهان برسد،...

رها کنی برود از دلت جدا باشد

به آنکه دوستتَرَش داشته به آن برسد

رها کنی بروند و دو تا پرنده شوند

خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد

گلایه ای نکنی بغض خویش را بخوری

که هق! هق!... تو مبادا به گوششان برسد

خدا کند که... نه! نفرین نمیکنم... نکند

به او ـ که عاشق او بوده ام ـ زیان برسد

خدا کند فقط این عشق از سرم برود

خدا کند که فقط زود آن زمان برسد

نجمه زارع