زندگی زیبایی ست

”زندگی رویا نیست

زندگی زیبایی ست

می توان

 بر درختی تهی از بار ، زدن پیوندی

می توان در دل این مزرعه ی خشک و تهی بذری ریخت 

می توان

از میان فاصله ها را برداشت 

 دل من با دل تو 

هر دو بیزار از این فاصله هاست “

چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟

وای ، باران 

باران ؛ 

شیشه ی پنجره را باران شست 

از دل من اما 

چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟

اشک هایم را به تو تقدیم می کنم

اشک هایم را به تو تقدیم می کنم

و تو از آن همچون فرزند خود نگهداری کن

که از سوز عشق تو در وجودم متولد گشته است

و ما ، من و تو به آن هستی بخشیده ایم

من...

من...به دنبال دستانی هستم که هیچگاه دست سردم را رها نکند...

به دنبال قلبی هستم که جایی برای عشق آتشینم داشته باشد...

به دنبال دلی هستم که دروغ و ریا را نشناسد...

چشمانی که چشمانم را به خاطر بسپارد...

و لبانی که نامم را زمزمه کند...

به دنبال عشقی هستم که که در آن جدایی معنا ندارد...

و گاه اگر از دلم رنجید پا روی عشقش نگذارد...

من...به دنبال سوار نشین اسب سپید رویاها نیستم...

تنها به دنبال دلی هستم که مفهوم عشق را درک کرده باشد...

«دوستت دارم»

فضای خانه که از خنده های ما گرم است

چه عاشقانه نفس میکشم!، هوا گرم است

دوباره «دیده امت»، زُل بزن به چشمانی

که از حرارتِ «من دیده ام ترا» گرم است

بگو دومرتبه این را که: «دوستت دارم»

دلم هنوز به این جمله ی شما گرم است

بیا گناه کنیم عشق را... نترس خدا

هزار مشغله دارد، سرِ خدا گرم است

من و تو اهل بهشتیم اگرچه میگویند

جهنم از هیجانات ما دو تا گرم است...

به من نگاه کنی؛ شعرِ تازه میگویم

که در نگاه تو بازارِ شعرها گرم است

نجمه زارع