نه اینکه بی تو نخندم...

نه اینکه بی تو نخندم...نه!

اما به نیامدن همیشه ی نگاهت قسم, 

تمام خطوط این خنده های خواب آلود,

با های های گریه های شبانه, 

از رخساره ی خسته و خیسم پاک می شوند!

دوری ...!!

مـرا بـــچین .. آن لـحظه کـه میرسَم! 

مـرا ببــین .. آن لـحظه کـه ســرخ میشوم ..

مـرا ..

...

یکــ لـحظه نـوازش کـن ..

آن لـحظه کـه پوست ِ خیالم چــروکیده می شـود ..

از ایـن همـه دوری ...!!

من می آیم...

من می آیم..

آرام...

بی صدا...

قدم بر میدارم درون کوچه های دلتنگی ات.

...تو در خوابی...

عمیق فرو رفته ایی در رویای مهتابی ات.

از این من تا تو...

یک ترانه؛ یک رویا؛یک مهتاب فاصله است!

من می گذرم....

شب را می برم.....

تو بر می خیزی...

نگاه می کنی...

جای پایی برایت آشناست!!!!!!!!!!!!!!

بیا عشقمان را عوض کنیم !

نگاهت را می تکانی

از خاطره هایت 

سُر می خورم 

به شبِ احساس تو 

لب هایت 

به وسوسه های بوسه

پشت می کنند

من اما همچنان

برای آمدن ِ دیروزمان 

دست تکان می دهم !

عقربه های ساعت 

دلشان برای هم تنگ شده

پیش از آنکه به هم برسند 

خواب شان می برد!

من هنوز رسیدنت را 

لحظه شماری می کنم 

و نبضِ سر و دستم 

با هم نمی زنند !

باور نمی کنی ؟

بیا عشقمان را عوض کنیم !

فراموش هرگز نکردم تو را

من از طرح زیبای هر خاطره،

سلامی غزل گونه خواهم نوشت،

که باور کنی گرچه دور از توام

فراموش هرگز نکردم تو را.

در این رخوت بی مجال زمان،

که احساس پژمرده،

همچون خزان،

به یاد تو من مانده ام آشنا،

که شاید، که من یاد باشم تو را!